Januszkowa Góra

Januszkowa Góra (449 m n.p.m.) w dolnych partiach porośnięta jest sosnowym borem, a w górnych buczyną sudecką otaczającą malownicze, wapienne skały.

Planuje się, aby liczący 38 ha południowo – zachodni fragment zbocza tej góry objąć ochroną w formie rezerwatu przyrody. Na terenie planowanego rezerwatu zinwentaryzowano łącznie 11 jaskiń o schronów skalnych. Dolne partie Januszkowej Góry porośnięte są borem sosnowym, ale wyżej rośnie żyzna buczyna sudecka, kwaśna buczyna niżowa, ciepłolubna buczyna storczykowa i górska jaworzyna z języcznikiem.

Na terenie planowanego rezerwatu występuje około 180 gatunków roślin naczyniowych, z czego 26 chronionych, a 10 to gatunki o charakterze górskim.

Swoistą ciekawostką są storczyki, z których występuje tu m.in. gnieźnik leśny, żłobik koralowaty, kruszczyk szerokolistny, kruszczyk rdzawoczerwony, i kruszczyk siny oraz buławnik wielkokwiatowy. Z grzybów spotyka się tu rzadką purchawicę olbrzymią, której owocniki osiągają bardzo duże wymiary. Nazwa Januszkowej Góry zwanej także Januszówką według legendy pochodzi od zbójnika Janusza, który miał się ongiś schronić w tutejszych lasach. W XVI wieku w „Opisie włości pomorzańskiej” pióra Seweryna Bonera (1534 r.) góra nazywana jest Jastrząbką.

Na szczyt Januszkowej Góry prowadzi czerwony pieszy Szlak Orlich Gniazd. Z południowej strony szczytu wzniesienia wczesną wiosną i jesienią rozciąga się widok na ruiny zamku Rabsztyn. Poniżej szczytu znajduje się wejście do jaskini Januszkowa Szczelina – jednej z najgłębszych (56 m) jaskiń na Jurze.

 Jaskinia została odkryta jesienią 1970 roku przez grupę olkuskich speleologów. Z racji na głębokie, sięgające 30 m studnie i znaczną skalę trudności wejście do jaskini zostało ogrodzone drewnianą barierką, aby uchronić przypadkowych turystów przed nieszczęściem.